Ինտրայի (Տիրան Չրաքյան) մատնանշած խնդիրը այսօր էլ առկա է․ որևէ առարկայի ուսուցիչ դժվար թե կարողանա փայլել մեկ այլ առարկայի ծրագրային նյութի իմացությամբ, բայց, չգիտես ինչու, աշակերտներից պահանջում ենք դասավանդվող բոլոր առարկաների իմացություն։

«Ի՞նչ կը խորհի արդեօք տղան, երբ կը տեսնէ որ իր թուաբանութեան դասատուն ուրիշ բան չգիտեր. վասն զի թերութիւնը տեսնելու, զգալու բազմաթիւ առիթներ կ՚ունենայ տղան. — երբ կը տեսնէ որ իր հայերէնի ուսուցիչը ֆրանսերէնէ չի հասկնար, ոչ ալ ֆրանսերէնի ուսուցիչը տեղեակ է պատմութեան կամ ուրիշ բանի մը։ Տղան ահա սանկ բան մը կը խորհի. ինծի անպատճառ սովրեցնել կ՚ուզեն այս բոլոր դասերը. ահաւասիկ աս մարդը մինակ հայերէն գիտէ եղեր. ան ալ միա՛յն պատմութիւն. մէկալը միմիայն թուաբանութիւն։ Եւ ասոնք պատուաւոր մարդիկ են. ուրեմն ես ալ կրնամ մարդ ըլլալ մէկ երկու բան միայն սովրելով»։

ԻՆՏՐԱ