14-ամյա Քրիս Ստանիսլավսկին միջին դպրոցում անգլերեն պատմվածքներ շատ չի կարդացել, բայց դա պահանջված էլ չի եղել իր դպրոցում:

«Երբ դու ստանում ես գրքի մասին կարճ նկարագրություն, դա ընդամենը մի աղճատված, ավերված պատկերացում է ամբողջ գրքի բովանդակության մասին, երեխաների համար մշակած ձևաչափով». Քրիսի խոսքը մեջբերում է Associated Press լրատվական գործակալությունը։

Քրիսը սովորում է ԱՄՆ-ում, որտեղ դասերի ժամանակ տրամադրվում են Գուգլից գտած կարճ տեքստեր կամ ուսուցիչներն իրենք են միացնում աուդիոգրքերից կարճ հատվածներ։ Այդպես են քննարկում պատմվածքները:

2022-ին ԱՄՆ-ի Անգլերենի ուսուցիչների ազգային խորհուրդը հայտարարել էր, որ ժամանակն է անցնել էսսեներ գրելուն, որպեսզի ամրապնդվի անգլերենի իմացությունը։

Շատ դպրոցներում ամբողջ պատմվածքը կարդալը դարձել է հազվագյուտ երևույթ: Ուսուցիչները կարճ ու ստանդարտացված հատվածներ ընտրելով՝ երեխաներին պատրաստում են թվային դարաշրջանին:

«Այս մոտեցման հիմքում ոչ թե գրքերն արհամարհելն է, այլ մեդիագրագիտության համատեքստում կարևոր տվյալներ առանձնացնելը»,- բացատրել է հայտարարության հեղինակներից մեկը՝ Սեթ Ֆրենչը: Նա Արկանզասում դասավանդումն իրականացրել է գիրքն ամբողջությամբ կարդացած դասարանում խաղեր, քննարկումներ, բեմադրություններ կազմակերպելով:

Ուսուցիչը նկատել է, որ կարճ տեքստեր տալով երեխաներին՝ կորցնում է նրանց չհասած մյուս հատվածների նկատմամբ հետաքրքրություն առաջացնելու հնարավորությունը:

«Խորասուզված ընթերցանությունը շատ կարևոր է ուղեղի նեյրոնային կապերի զարգացման, քննական մտածողության, հիմնավոր գիտելիք ստանալու համար և, նախ և առաջ, էմպատիայի առումով»,- ասել է նեյրոնային ցանցերի ուսումնասիրությամբ զբաղված Մարիան Ուոլֆը:

Ըստ Մարիան Ուոլֆի, պետք է երեխաներին տալ պատկերացումներ ուրիշներին ճիշտ հասկանալու համար: Դա, ըստ մասնագետի, հնարավոր է ոչ թե կարճ մեջբերումների, այլ՝ ապրումակցման, այլ մարդկանց զգացմունքներին հետևելու միջոցով:

Պաշտոնական հարցումներով, անցյալ տարի դեռահասների 14 տոկոսն է ասել, որ կարդում է զվարճանքի համար: 2012-ին նման պատասխան էր տվել հարցվածների 27 տոկոսը: