Լուսանկարը՝ ՄՀԿ-ի
Վիճակագրությունը համարվում է որևէ բնագավառի գործունեության գնահատման ամենահավաստի գործիքը։ Հանրակրթությունը բացառություն չէ։ Տարիներ շարունակ կրթության որակի մասին խոսել են միայն քանակական ցուցիչները, իսկ թե բարոյահոգեբանական ինչ մթնոլորտում է ձևավորվում ապագա քաղաքացին, կամ մարդկային հարաբերությունների ինչ որակ է ապահովում դպրոցը, չափելի չէ, ուստի և անտեսված։
Համոզված եմ, որ թե՛ ուսուցչի հանդեպ ոհմակային բուլինգ գրանցած, թե՛ կրտսեր տարիքի անչափահասների հանդեպ ավագների կողմից բուլինգ գրանցած դպրոցում տարբեր առիթներով, այդ թվում և մեծամասմաբ հայրենասիրության թեմաներով ցուցադրական միջոցառումներ և դասեր շատ են արվել: Համոզված եմ նաև, որ այդ դպրոցներում տեղը տեղին լրացվել են պարտադիր իրավական փաստաթղթերը, դասղեկների պլանները և այլն, իսկ թե փակ դռների հետևում ինչ է արվել կամ չի արվել (որովհետև այն, ինչ չի ցուցադրվում, կարող է և չարվել), չի կարևորվել։
Հանրակրթությունն այսպիսով ունի երկու երես՝ ցուցադրվող և իրական: Երևույթները, որոնք ցնցեցին հայաստանյան հանրությանը, նոր չեն. դրանք այս կամ այն չափով առկա են դպրոցներից շատերում: Պատճա՞ռը: Պատճառը կրթության՝ տարիներով կարծրացած ցուցադրական միտումն է, որից դժվար է, գրեթե անհնար է հրաժարվել, որովհետև ոչ ոք չի ուզում աննկատ մնալ, քչերն են ունակ պարզապես ապրելու ու աշխատելու մտահոգ, սրտացավ մանկավարժի ամենօրյա ռեժիմով՝ չակնկալելով շնորհակալության ու մեծարանքի այսրոպեական հաճույք, լուռ ջանքերը գերադասելով հաշվետու ելույթներից:
Ուսուցիչ
ՄՀԿ ՀԿ համահիմնադիր
Նոր մեկնաբանություն