2023 թ․ սեպտեմբերին Ադրբեջանի սանձազերծած լայնամասշտաբ ռազմական ագրեսիայի հետևանքով Արցախից բռնի տեղահանված 17-ամյա Անի Ներսիսյանի՝ կրթության շարունակականության հարցը բարդացել է անսպասելի խնդիրների բախվելու պատճառով։

Թեթև աթլետիկայի բազմակի չեմպիոն Անի Ներսիսյանը Հայաստան տեղափոխվելով՝ նախ ընդունվել է արհեստագործական ուսումնարանի խոհարարական բաժին։ Բայց, նրա կարծիքով, ուսումնարանի նյութատեխնիկական բազան բավարար չէր իր կրթական կարիքները բավարարելու համար։ Բացի այդ, խոհարարական գործնական աշխատանքների համար անհրաժեշտ չափով մթերք ուսումնարանում չկար, և ուսանողներն իրենք պիտի սեփական միջոցներով ձեռք բերեն մթերքը։

Անիի համար այս իրավիճակն անսպասելի էր, քանի որ Արցախում նա սովորել է բոլորովին այլ պայմաններում։ Նախքան պատերազմը Անին Ստեփանակերտի «Անտոնիա Արսլան» հայ-իտալական կրթահամալիրի խոհարարական գործ բաժնի ուսանող էր։ Այնտեղ խոհարարություն սովորելու համար նյութերի պակաս երբեք չեն ունեցել։ Չէր պատկերացնում, թե հայ-իտալական կրթահամալիրի պայմաններից հետո ինչպես կարող է հարմարվել նոր իրավիճակին։ Նման պայմաններում որակյալ արտադրական ուսում ստանալը գրեթե անհնար համարելով՝ Անին որոշել է տեղափոխվել ավագ դպրոց։

Անին ասում է, որ դպրոցում իրեն լավ են վերաբերվում թե՛ ուսուցիչները և թե՛ աշակերտները։ Բայց նաև կարծիք է հայտնում, որ Արցախի իր դպրոցում կրթության որակը շատ ավելի բարձր էր, մանկավարժներն ավելի խստապահանջ էին ու հետևողական։

Ապագայի մասին խոսելիս Անիի ձայնը ավելի հաստատակամ երանգներ է ստանում։

«Իմ ապագաս իմ սպորտն է․ հանուն Արցախի … հանուն Մայր Հայրենիքի ես դեռ շատ հաղթանակներ եմ ունենալու»։ Այս միտքն է, որ Անիին առաջնորդում է մարզական մեծ նվաճումների շարքն ավելացնելիս։

ՀՀ և ԱՀ պատանիների թեթև աթլետիկայի (կրոսավազք, հեռացատկ) բազմակի (տասնյակից ավելի մեդալակիր) չեմպիոնն անգամ արցախահայության բռնի տեղահանումից հետո՝ 2023 թ․-ին է մասնակցել «ՀՀ վարչապետի գավաթ» խճուղավազքի սիրողական մրցաշարին և նվաճել բրոնզե մեդալ։ Անիի կամքն անկոտրում է եղել անգամ Արցախի շրջափակման անհաղթահարելի թվացող խոչընդոտները հաղթահարելիս․ նա շարունակում էր սովորել, մարզվել և մասնակցել մրցումների։

Անգամ այն ժամանակ, երբ այլևս որևէ այլընտրանք չկար, Անին Հայաստան գալու ճանապարհին վստահ էր, որ վերադառնալու է Արցախ․ «Ճանապարհին մտածալ ըմ, վեր 44-օրյա պատերազմի նման յետ ընք կիլան մեր տները… ու թեկուզ հիմա հասկանում ըմ, վեր տա շատ տիժար ա ինան, բայց մեջիս էն երկու տոկոս հույսը ինձ հետի շատ ա, վեր մտածիմ քինանք նորից»։

Անին ասում է, որ Արցախ վերադառնալը կլինի իր կյանքի ամենամեծ հաղթանակը․ «Եթե մի օր հրաշք լինի և մեզ թողին հետ քինանք Արցախ, վազելով կհասնիմ` հաղթահարելով իմ կյանքի ամենաերկար մրցուղին։ Եվ տա կինի իմ ամենամեծ հաղթանակս»։

Ալյոնա Սարգսյան